Είναι η μέθοδος εκείνη της χειρουργικής που επιτρέπει τη διενέργεια πολύπλοκων χειρουργικών επεμβάσεων δια μέσου μικρών οπών στο κοιλιακό τοίχωμα. Πρώτα η κοιλιά γεμίζεται με αδρανές αέριο (CO2), ώστε να φουσκώσει, να απωθηθούν τα κοιλιακά σπλάγχνα και να δημιουργηθεί ο απαραίτητος χώρος για εργασία. Κατόπιν, μέσω μιάς μικρής οπής, ο χειρουργός εισάγει μία λεπτή κάμερα μέσα στην κοιλότητα της κοιλιάς, η οποία αναμεταδίδει την εικόνα, μεγεθυμένη κατά 16 φορές, σε μία οθόνη μέσα στο χειρουργείο. Η χειρουργική ομάδα είναι σε θέση με τη βοήθεια ειδικών εργαλείων να πραγματοποιήσει την επέμβαση παρακολουθώντας την εικόνα στην οθόνη. Με τον τρόπο αυτό οι κλασικές μεγάλες χειρουργικές τομές έχουν σχεδόν αντικατασταθεί πλήρως από πολύ μικρότερες οπές. Ως εκ τούτου, τόσο το αισθητικό αποτέλεσμα, όσο και ο μετεγχειρητικός πόνος είναι κατά πολύ βελτιωμένα σε σχέση με την κλασική («ανοικτή») χειρουργική.

1. Η μείωση του χειρουργικού τραύματος, με συνέπεια το καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα και λιγότερο μετεγχειρητικό πόνο.
2. Η μεγεθυμένη εικόνα και ο καλύτερος φωτισμός βοηθούν το χειρουργό να πραγματοποιήσει με μεγαλύτερη ακρίβεια το χειρουργείο με συνέπειες τη μικρότερη απώλεια αίματος και τον μικρότερο τραυματισμό των ιστών. Αυτό έχει σαν συνέπεια:

– Την ταχύτερη κινητοποίηση του ασθενούς μέσα στο νοσοκομείο
– Την ελάττωση των μετεγχειρητικών επιπλοκών τόσο από το τραύμα (διαπύηση, φλεγμονή), όσο και από το αναπνευστικό, αφού ο ασθενής κινητοποιείται ταχύτερα
– Την γρηγορότερη έξοδο από το νοσοκομείο
– Την ταχύτερη επάνοδο στην εργασία και τις καθημερινές δραστηριότητες
– Την δημιουργία λιγότερων συμφήσεων, αλλά και τα πολύ χαμηλότερα ποσοστά δημιουργίας μετεγχειρητικής κήλης